Not the same anymore , onla kəşf etmişdim ilk. o vaxtdan bəri də çox şey dəyişib; xəyallarım, gözləntilərim, həyata tutunuşum, xatirələrim. Xatirələr dəyişilmir deyilməsin, bəzən daha fərqli baxa bilirsən yaşanmışlıqlara, elə zaman gəlir çatır ki, xatirələrin də artıq eyni gəlmir sənə. içində heç bilmədiyin şeylər oyada bilir bəzən, ya da bildiyin ancaq oyatmaq istəmədiyin şeyləri .
Drums please, Fab. Drums toxunuşlarına bənzədirdim düşüncələrimi Ode to the meds parçası hər bu yerinə gəldikdə; fərqli toxunuşlar, eyni ritm. Xəyalpərəst biri deyiləm, təəssüf ki. Gələcək planlarım aşağı yuxarı eyni yerə gəlib çıxır hər dəfə. Buna rəğmən xəyal qururdum dinləyərkən. Selfless parçasında dediyi kimi “ i’m not scared, just don’t care ” , artıq gələcəklə bağlı qayğılanmaq da istəmirdim.
indi bunları bura yazmaq istədim, çünki yenə boşluqda xəyal qurmağı dayandırmışam. bu albomu dinləyərkən həmin vaxtlardakı reallıqdan uzaq halımı xatırlayıram. Gülümsəyirəm..
Bu gün isə bir xəyal daha qurdum; illər keçib və uzun bir aradan sonra yenidən dinləyirəm . Fərqi yoxdu o zaman vaxtı ikən qurduğum xəyallar gerçək olacaq ya da olmayacaq, və ya indi yaşadıqlarımdan peşman olacam ya da olmayacam. Xəyallarımı qurarkən, həyatıma davam edərkən yaşadığım hisslərin, həyəcanın, ümidin, sevincin, kədərin- nostalgiyasını indidən ən dərinimdə hiss edirəm. Bu albomu hər dinlədikcə yaşanmışlıq hissi bürüyür içimi.
Musiqinin ən əvəzolunmaz tərəfidir onun yaratdığı nostalgiya. Qəfildən özünü illər öncədə tapa bilirsən. nə yaşandığından aslı olmadan xəfif bir hüznlü gülümsəmə enir üzünə.
Mən indidən gülümsəyirəm.
(youtube: 
)
)